Zambrotta, Gianluca

Gianluca Zambrotta - włoski piłkarz, obrońca bądź pomocnik. Urodził się 19 lutego 1977 roku w Como. Latem 2006 roku został piłkarzem Barcelony. Przybył do klubu wraz z kolegą klubowym z Juventusu Turyn, Lilianem Thuramem. Był elementem operacji „rozbiórka Juve” (włoski klub został zdegradowany do Serie B za udział w aferze korupcyjnej).

Carlo Ancellotti mawiał o nim: „Zambrotta może grać na każdej pozycji i zawsze będzie świetny.” Swoją karierę piłkarską rozpoczął w rodzinnym Como. W 1994 roku, w wieku siedemnastu lat, klub z Serie B, Como Calcio, zakontraktował młodego Zambrottę. W swoim debiutanckim sezonie nie zachwycał, wystąpił zaledwie w jednym meczu. Mało tego, Como spadło do Serie C. W następnym sezonie Gianluca zaczął grać regularnie. Spędził w Como trzy sezony. W swoich dwóch ostatnich latach rozegrał w Como czterdzieści siedem meczów, w których strzelił sześć goli.

Od 1997 roku zaczął grać w Serie A. Jego wielki talent odkrył szef ówczesnego beniaminka, AS Bari - Eugenio Fascetti. Gianluca w pierwszym sezonie w Bari grał na lewym skrzydle. W dwudziestu siedmiu występach strzelił dwa gole. Kiedy z tego klubu odszedł Nicola Ventola talent Zambrotty eksplodował. W siódmej kolejce Bari pojechało do Mediolanu na mecz z Interem. Zambrotta strzelił pierwszego gola i mocno przyczynił się do zwycięstwa Bari 3:2.

Tuż po pierwszych meczach w Serie A, Gianluca zwrócił na siebie uwagę trenera włoskiej młodzieżówki. Zadebiutował w reprezentacji U-21 w meczu przeciwko Malcie, 25 marca 1998 roku. Już w swoim drugim występie w młodzieżówce, przeciwko Walii, Zambrotta strzelił bramkę i pomógł Italii w zwycięstwie 2:1. We wszystkich grach z jego udziałem - w 1998 roku - reprezentacja młodzieżowa Włoch nie przegrała żadnego spotkania, remisując zaledwie jedno.

W lutym 1999 roku Dino Zoff, ówczesny selekcjoner Squadra Azzurra powołał 22-letniego Gianlucę do pierwszej reprezentacji, na towarzyskie spotkanie z Norwegami. Tym samym był on pierwszym od pięćdziesięciu lat reprezentantem Włoch, wywodzącym się z zespołu Bari. W sezonie 1998-1999 Zambrotta zagrał w Bari w trzydziestu dwóch meczach, strzelił cztery bramki.

Będący pod wrażeniem jego gry, Carlo Ancelotti postanowił go ściągnąć do Juventusu. Za transfer Włocha "Stara Dama" zapłaciła wtedy aż 15.85 mln euro. Po przejściu do "Juve" Gianluca dalej świetnie się rozwijał. W swoim pierwszym sezonie w Turynie Zambrotta zaliczył trzydzieści dwa występy, strzelił jednego gola. W ostatniej kolejce Juventus, po porażce 0:1 z Perugią (Zambrotta dostał czerwoną kartkę) stracił mistrzostwo na rzecz Lazio, które wygrało mecz z Regginą 3:0.

Swoimi występami Gianluca przekonał Dino Zoffa do zabrania go na Euro 2000. Squadra Azzurra wygrała grupę, a Zambrotta zagrał w dwóch pierwszych meczach. Potem pojawił się w podstawowej jedenastce w ćwierćfinale i pomógł Italii w zwycięstwie 2:0 nad Rumunią. W półfinale z Holendrami Zambrotta ujrzał dwie żółte kartki i już po trzydziestu czterech minutach musiał zejść do szatni. Następnie Francesco Toldo obronił cztery jedenastki w konkursie rzutów karnych i Włosi awansowali do finału, gdzie czekali Francuzi. Pod nieobecność Zambrotty Włosi przegrali 1:2 po złotym golu Trezegueta.

Po Euro Zambrotta wraz z młodzieżową reprezentacją udał się na Igrzyska Olimpijskie do Sydney. Po dwóch zwycięstwach i zapewnieniu sobie awansu z grupy, przed ostatnim meczem trener Italii posadził Gianlucę na ławce i wprowadził dopiero w osiemdziesiątej minucie. To był jego ostatni występ w młodzieżówce. Bez Gianlucy Italia dotarła do finału, gdzie przegrała z Hiszpanią.

W sezonie 2000-2001 w dwudziestu dziewięciu meczach Gianluca strzelił trzy gole. Juve zajęło na koniec sezonu drugą lokatę. Rok później Gianluca sięgnął po swoje pierwsze scudetto. Wystąpił wtedy w trzydziestu dwóch meczach strzelając jedną bramkę. Wraz z zakontraktowaniem nowego selekcjonera, Giovanniego Trappatoniego, Zambrotta zaczął częściej występować w drużynie narodowej.

Tuż przed Mundialem miał już na swoim koncie dwadzieścia trzy reprezentacyjne mecze. W fazie grupowej mistrzostw w Korei i Japonii, Gianluca zagrał pełne dwieście siedemdziesiąt minut. W 1/8 finału Italia trafiła na współgospodarzy MŚ, na Koreę Południową. W siedemdziesiątej drugiej minucie Zambrotta został sfaulowany przez koreańskiego obrońcę. Doznał bolesnej kontuzji uda i został zniesiony na noszach z boiska. Włosi przegrali ten mecz po dogrywce i odpadli z turnieju.

W wyniku kontuzji Zambrotta musiał opuścić początek sezonu 2002-2003. Z tego powodu do Turynu został sprowadzony Mauro Camoranesi, który zaczął grę na prawym skrzydle. Był w świetnej formie. To skłoniło Lippiego do przesunięcia Gianlucy na lewą stronę, gdy ten wyzdrowiał. Zambrotta świetnie zaadaptował się w nowym otoczeniu i zaczął grać regularnie. Po raz drugi wygrał rozgrywki Serie A oraz dotarł do finału Ligi Mistrzów, gdzie Juventus przegrał na karne z Milanem.

Po rezygnacji z gry w reprezentacji Włoch Paolo Maldiniego, Zambrotta przejął jego pozycję w drużynie. 30 maja 2004 roku, w meczu z Tunezją, strzelił swojego pierwszego gola dla pierwszej reprezentacji Włoch. Uderzył piłkę z woleja po główce Corradiego. W 2004 roku Zambrotta udał się z drużyną Italii na Euro do Portugalii. Squadra Azzurra rozczarowała, odpadając już w fazie grupowej. Jednym z niewielu, którzy nie zawiedli był Zambrotta.

W sezonach 2004-2005 i 2005-2006 Bianconeri ponownie byli pierwsi w tabeli Serie A. Po licznych kontuzjach na początku sezonu 2005-2006 Gianluca powrócił na prawą stronę obrony. W 2005 roku podpisał też kontrakt z Juventusem aż do 2010 roku. Wtedy również Włoch pozował do kalendarza, z którego dochód przeznaczono na odbudowę centrum macierzyństwa w Afganistanie. W reprezentacji zaszła zmiana – selekcjonerem został Marcello Lippi, który przesunął Gianlucę na prawą stronę obrony. W kadrze pojawiło się wiele nowych twarzy, lecz nadal było w niej miejsce dla Zambrotty. Gianluca pomógł drużynie w awansie do niemieckiego Mundialu, występując w ośmiu z dziesięciu meczów kwalifikacyjnych. Przed Mundialem na jego koncie były już pięćdziesiąt dwa reprezentacyjne mecze.

Zambrotta został wybrany do 23-osobowego składu na Weltmeisterschaft 2006. Podczas przygotowań do mistrzostw doznał kontuzji lewego uda na dwanaście dni przed meczem otwarcia, w sparingu z San Giminiano. Na szczęście, później okazało się, że kontuzja nie jest bardzo poważna i Zambrotta mógł zagrać już w drugim spotkaniu Italii. Gianluca wystąpił w meczu z USA, jednak nie błyszczał. Na spotkanie z Czechami oraz na 1/8 finału z Australią, został przesunięty na prawą obronę. Jeszcze niczym nie zachwycił, ale później było już lepiej.

Ćwierćfinał z Ukrainą zaczął na prawej stronie i już w szóstej minucie trafił do siatki. Była to jego druga i jak na razie ostatnia bramka w kadrze. Następnie został przesunięty na lewą pomoc, skąd asystował przy drugiej bramce Luki Toniego. Włosi pewnie zwyciężyli 3:0. Półfinał z gospodarzami i Gianluca znów na prawej obronie - po dogrywce Włosi wygrali 2:0.

Finał z Francją zakończył się zwycięstwem Italii w karnych 5:3. Zambrotta nie wykonywał jedenastki. Gdy po MŚ wrócił do Włoch, ludzie mówili nie o zwycięstwie Squadra Azzurra, lecz o skandalu dotyczącym sprzedawania meczów w pięciu klubach Serie A, w tym w Juventusie. Gianluca, zdegustowany degradacją Starej Damy do Serie B, postanowił odejść. O Włocha walczyły AC Milan, Chelsea, Real Madryt i Barcelona. Ostatecznie Gianluca wraz z kolegą z Juve, defensorem reprezentacji Francji, z Lilianem Thuramem, przeszedł za czternaście milionów euro do drużyny z Katalonii. Czwartego sierpnia 2006 roku Zambrotta zameldował się po wakacjach w Los Angeles, gdzie Barca rozgrywała jedeno ze spotkań w ramach tournee po USA.