BRAK WPROWADZONYCH SPOTKAŃ
Futbolopedia
L
Larsson, Henrik
Henrik Larsson - szwedzki piłkarz, napastnik. Urodził się 20 września 1971 roku w Helsingborgu. Syn marynarza, imigranta z Wysp Zielonego Przylądka oraz Szwedki. Niesamowity instynkt strzelecki i doświadczenie to były główne atuty tego napastnika, określanego przez wielu kibiców słowem "doskonały". Larsson to niezwykle trudny do upilnowania napastnik, potrafiący precyzyjnie strzelać z obu nóg, dobrze gra też głową (pomimo średniego wzrostu - 178 cm).
Profesjonalną karierę rozpoczął w zespole Hogaborgs BK w wieku 17 lat, z którego szybko przeniósł się do Helsingborga. Już po pierwszym sezonie było jasne, że nie zostanie on długo w Szwecji. W 56 meczach strzelił aż 50 bramek co sprawiło, że posypały się oferty z całej Europy. Wydawało się, że będzie grał w Grasshoppers Zurych, z którym uzgodnił warunki kontraktu. W ostatniej chwili zdecydował się jednak na Feyenoord. W 1993 roku Holendrzy zapłacili za niego 295 tys. funtów.
Dość szybko zdobył uznanie w oczach kibiców Feyenoordu, dla którego strzelał sporo bramek. Fani nie mieli najmniejszych kłopotów z rozpoznaniem Szweda poza stadionem również z powodu jego fryzury. Nosił dredy co spowodowało, że nawet "kibice w kapciach" łatwo kojarzyli Szweda przechadzającego się po ulicach Rotterdamu.
Po czterech sezonach spędzonych w Feyenoordzie, po wywalczeniu dwóch Pucharów Holandii, Larsson przeniósł się do Szkocji. Jak się później okazało była to życiowa decyzja i zwrotny moment w jego karierze. W lipcu 1997 roku podpisał kontrakt z Celtikiem, który zapłacił za niego 650 tys. funtów.
Jego debiut w nowym zespole nie był zbyt imponujący. W meczu przeciwko Hibernianowi Edynburg tracił piłkę jak amator. Mecz zaś zakończył się porażką Celtów 1:2. Również w pierwszym meczu w europejskich pucharach Larsson rozczarował. Strzelił bramkę samobójczą, na szczęście jego zespół wygrał to spotkanie 6:2. Po niezbyt imponującym początku sezonu Szwed zdołał złapać jednak właściwy rytm. Rozgrywki ostatecznie zakończył z 16 bramkami na koncie, a Celtic wywalczył mistrzostwo Szkocji.
Później jego kariera została na pewien okres zastopowana. W meczu Pucharu UEFA, z Lyonem, Larsson złamał nogę. Dość szybko wrócił na boisko, ale pech go nie opuszczał bowiem łapał kolejne kontuzje. Bez kondycji i ogrania pojechał na Euro 2000. Zdobył bramkę w meczu przeciwko reprezentacji Włoch, ale jego słaba dyspozycja odbiła się na grze całego zespołu. Szwecja nie zdołała awansować do dalszych gier.
Do Celtiku przyszedł trener Martin O’Neill, który postawił tą drużynę na nogi. Szwed zdobył aż 52 gole - we wszystkich rozgrywkach - a zespół sięgnął po mistrzostwo. Larsson na zawsze pozostanie w pamięci fanów Celtiku, którzy niemal nosili na rękach tego niezwykle skutecznie grającego napastnika. W 315 występach zdobył on aż 242 bramki.
W 2001 roku został on laureatem Złotego Buta dla najlepszego strzelca Europy - w lidze trafił aż 35 razy do siatki. Trzy lata później opuścił Celtic - przeniósł się do Barcelony. W zespole z Katalonii zadebiutował 29 lipca 2004 roku. W pierwszym sezonie w barwach Barcelony - z powodu poważnej kontuzji - nie występował zbyt często. Kilka goli jednak strzelił, a Barca sięgnęła po mistrzostwo. W 2006 roku Larsson zdobył z Barceloną potrójną koronę (mistrzostwo Hiszpanii, Superpuchar Hiszpanii, triumfował w Lidze Mistrzów. Niebawem, latem 2006 roku, Szwed powrócił ze względów rodzinnych do Helsingborga.
Od 1 stycznia do 12 marca 2007 roku Larsson był wypożyczony do Manchesteru United (podczas zimowej przerwy w najwyższej klasie rozgrywkowej w Szwecji). Już w pierwszym meczu w barwach MU zdobył bramkę. W 54 minucie, po cudownym strzale prawą nogą, piłka poszybowała w sam róg bramki. Przeciwnikiem Manchesteru była wtedy Aston Villa (spotkanie w ramach rozgrywek o Puchar Anglii), która przegrała 1:2.
W reprezentacji Szwecji Larsson zadebiutował 13 października 1993 roku w meczu przeciwko Finlandii (3:2). W 2002 roku postanowił zrezygnować z występów w żółtym trykocie. Kilka razy był namawiany do powrotu, ale długo nie zmieniał zdania. Dopiero przed Euro 2004 zdecydował się na powrót do kadry. Namawiali go do tego m.in. Prezydent UEFA Lennart Johansson oraz premier rządu Szwecji.
Powrót był naprawdę imponujący. W czterech meczach strzelił trzy gole. To pozwoliło Szwedom awansować do ćwierćfinału, w którym "Trzy Korony" uległy reprezentacji Holandii dopiero po serii rzutów karnych.
W zespole narodowym Larsson wystąpił w 83 meczach, zdobył 34 gole. Strzelał bramki na MŚ w 1994 i w 2002 roku oraz na Euro 2000 i 2004. Na MŚ w 1994 roku - w USA - zajął z reprezentacją Szwecji trzecie miejsce. W "małym finale" jego drużyna pokonała Bułgarię.