Wilimowski, Ernest

Ernest Otton Wilimowski - polski i niemiecki piłkarz, grał na pozycji lewego łącznika. Sam o sobie mówił, że jest Górnoślązakiem. Urodził się 23 czerwca 1916 roku w Kattowitz (Katowice), zmarł 30 sierpnia 1997 w Karlsruhe (Niemcy). Reprezentant Polski i Niemiec. Fenomenalny snajper, jeden z najlepszych w historii piłki nożnej. Jego charakterystycznymi cechami były: świetny drybling oraz wspaniała skuteczność. Przydomek: Ezi.

W 86 meczach w barwach Ruchu Wielkie Hajduki (Ruch Chorzów) strzelił aż 112 goli. W reprezentacji Polski w 22 spotkaniach zdobył 21 bramek, w kadrze Niemiec w 8 spotkaniach 13 razy wpisywał się na listę strzelców. - To chyba jedyny piłkarz na świecie, który zdobywał więcej bramek niż miał szans - mówił o nim Fritz Walter.

Wilimowski przeszedł do historii mistrzostw świata jako pierwszy strzelec, który zdobył cztery bramki w jednym meczu. Popisał się wspaniałą skutecznością w spotkaniu Brazylia - Polska, na Mundialu w 1938 roku, które przegraliśmy 5:6. Rekord ten pobił dopiero 56 lat później Oleg Salenko. Drugim słynnym meczem Wilimowskiego, był jego ostatni występ w reprezentacji Polski, tuż przed wybuchem wojny. 27 sierpnia 1939 roku w Warszawie Polska podejmowała renomowany zespół węgierski (wicemistrzowie świata z 1938 roku). Węgrzy po 33 minutach prowadzili 2:0, ale Polska miała Wilimowskiego. Ten w odpowiedzi strzelił trzy bramki oraz wywalczył rzut karny, dzięki czemu spotkanie zakończyło się zwycięstwem Polaków 4:2.